جَوون تر که بودم یکی عاشقم بود
منو که نمی دید دلش می گرفت زود

می گفت خیلی وقته دلم پا به پاته
می گفت هر جا باشی نگاهم به راته

منم بچه بودم دلم پُرتنش شد
بهش اینو گفتم اونم باورش شد

خلاصه نشستیم یه رویا کشیدیم
واسه زندگیمون چه خوابایی دیدیم

به هم قول می دادیم که باهم بمونیم
تا هر جا که می شه تا هر جا بتونیم

ولی من نموندم  نه اینکه نمی شد
زَدم زیر قولم دلم دَم دَمی  شد

حالا گاهی وقتا به یادش می افتم
درست لحظه هایی که یادش می افتم

تموم وجودم پر از گریه می شه
به این خاطراتش سرم گرم می شه

به هم قول دادیم که باهم بمونیم
تا هر جا که می شه تا هر جا بتونیم

خودم زندگیمو به حسرت سپردم
درست خاطرم نیست ولی پاش موندم