یا علی

به نام او که مرا آفرید و زینتم داد
به سوی انسانیت راه و رسم نشانم داد
عشق را معنی کردم خدا را یافتم
نیز در جستجوی جهان علی را یافتم
بس چه خوشبختم که می نویسم از مولایم
از علی که هست همیشه در افکارم
مرد کوچه های شهر در فکر یتیمان
به دست نانی داشت برای آن فقیران
حتی برای قاتل خود طعام می برد
شبانه از کنار کوچه ها آرام می برد
به هنگام نبرد دل ها از ترس او می هراسید
زمین عاشق می گشت آسمان می نگارید
شمشیر او تجلی مرگ بود برای ظالمان
و نیز نشانی از امید بود برای مظلومان
برو از او بیاموز که چگونه مرد باشی
گر نشود اما کم و بیش همچو او باشی
درود خدا بر او باد به روز میلادش
درود خدا بر او باد همیشه به یادش
هدیه ای ده به پدر به رسم یادبودی
حتی اگر کم باشد به رسم مولودی