پرواز من

بلندی کوهی مرا فریاد میزند

آسمان بزرگ مرا داد میزند

ابرها برایم ساز میزنند

فرشتگان در کنارم بال میزنند

 

آه، ای خدا

آه، ای خدا

 

چه با شکوه است پرستش تو

چقدر زیباست تماشای تو

 

به من الهام شده است پرواز بکنم

از بلندی کوهی آغاز بکنم

با جهان شما وداع بکنم

از سرای شما عبور بکنم

شاید این آخرین شعرم باشد

دعای خیر من همیشه یارتان باشد

جز خدا را نپرستیدم هرگز

جز به اذن او کاری نکردم هرگز

شاعر: مهدی پورآزاد - 1393